SZCZECIŃSKI PIWOWAR

TABLICA REKLAMOWA BROWARU BOHRISCH BRAUEREI ZE ZBIORÓW MUZEUM NARODOWEGO W SZCZECINIE

Przed II wojną światową w niemieckim Szczecinie funkcjonował browar Bohrisch Brauerei. Dziś po jego działalności pozostała nie tylko tradycja, ale również wytwarzane butelki, etykiety oraz charakterystyczny szyld reklamowy przedstawiający uśmiechniętego piwowara w skórzanym fartuchu trzymającego butelkę Doppel-Pilsner. Ten ostatni można zobaczyć na wystawie stałej „Hans Stettiner i Jan Szczeciński. Życie codzienne w Szczecinie w XX wieku” w Muzeum Narodowym w Szczecinie.

 

Piwo towarzyszy człowiekowi niemal od początku cywilizacji. Pierwsze wzmianki o nim wskazują, iż jego wytwarzaniem zajmowali się już starożytni Sumerowie. Od tej pory stało się ono jednym z najbardziej popularnych napojów na świecie. Nie inaczej było w przypadku Pomorza Zachodniego, gdzie piwo pojawiło się wraz z niemiecką kolonizacją. Początkowo warzono je w miastach i klasztorach, z czasem zaczęły powstawać również zawodowe browary, których najbardziej intensywny rozwój przypadł na XIX stulecie. Wtedy to w samym Szczecinie powstało kilkadziesiąt zakładów browarniczych, wśród których najprężniej rozwijał się Bohrisch Brauerei. Historia browaru rozpoczęła się w 1848 r., gdy przy Pomerensdorferstrasse 16 (obecnie ul. Chmielewskiego) została uruchomiona produkcja piwa Waldschlösschen, które w krótkim czasie zdobyło uznanie na rynku browarniczym. Jednak pomimo sukcesu trzynaście lat później zdecydowano o jego odsprzedaniu Juliusowi Bohrischowi pochodzącemu ze starej rodziny piwowarów. Nowy właściciel zmienił nazwę zakładu na J. Bohrisch Bairische Bier-Brauerei i zaczął w niego intensywnie inwestować.

Widok browaru Bohrisch (Bohrisch-Brauerei) w dzielnicy Szczecina Pomorzany, rysunek z 1864 r.; reprodukcja z książki Das Buch der alten Firmen der Stadt und des Handelskammerbezirkes Stettin im Jahre 1931, Stettin 1931, Biblioteka MNS

W kolejnych latach browar rozwijał się i umacniał swoją pozycję. Spowolnienie przyniósł dopiero wybuch I wojny światowej. Spadła wówczas nie tylko ilość, ale również jakość wytwarzanego trunku, przy czym część wyposażenia firmy została skonfiskowana na potrzeby przemysłu zbrojeniowego. Browarowi udało się przetrwać kryzys lat powojennych. Połączenie z koncernem Rückforth w latach dwudziestych pozwoliło na rozbudowę zakładu i na szerszą promocję marki Bohrisch, w ramach której w lokalnej prasie ukazywały się reklamy wytwarzanego produktu. Jednocześnie zaczęto produkować barwne, emaliowane szyldy, które sygnowane były przez firmę Atelier Leroi z Neu-Isenburga.

Emaliowana tablica z reklamą szczecińskiego piwa Bohrisch, okres międzywojenny, Muzeum Narodowe w Szczecinie, fot. G. Solecki

Prezentowały one na tle ciemnej zieleni pracownika browaru w skórzanym fartuchu i firmowej czapce z napisem „Bohrisch”. Krój pisma był bardzo zbliżony do napisu widniejącego na jednym z dwóch wzorców korka. Uwagę zwracała również doskonale wyeksponowana butelka piwa z tłoczoną w brązowym szkle i biegnącą po przekątnej nazwą „Bohrisch”, a także umieszczoną na niej banderolą kontrolną gatunku Doppel-Pilsner. Zgodnie z wnioskiem Wojennego Stowarzyszenia Inwalidów Wzroku tablica została również opatrzona trzema wypukłymi pierścieniami po to, aby można było je wyczuć pod palcami, co miało być szczególnie pomocne dla ociemniałych weteranów wojennych. Tak wytworzone szyldy reklamowe oferowano następnie restauratorom, szynkarzom oraz właścicielom sklepów, którzy byli zainteresowani sprzedażą piwa. Dzięki podjętym wówczas działaniom tablice te w krótkim czasie zostały rozpowszechnione nie tylko w Szczecinie, ale również na terenie całych ówczesnych Niemiec, stając się swoistą wizytówką przedsiębiorstwa.

Widok browaru Bohrisch (Bohrisch-Brauerei A. G.) z lotu ptaka, fotografia z 1930 r.; reprodukcja z książki Das Buch der alten Firmen der Stadt und des Handelskammerbezirkes Stettin im Jahre 1931, Stettin 1931, Biblioteka MNS

Do wybuchu II wojny światowej browar pracował bez większych problemów. Z czasem jednak z powodu reglamentacji surowców, a także powołania piwowarów na front, zaczęto odnotowywać spadek produkcji. Zakładu nie ominęły naloty alianckie, w wyniku których zniszczeniu uległy ważne dla jego funkcjonowania hale i maszyny oraz część budynków. Swoją działalność przedsiębiorstwo kontynuowało aż do stycznia 1945 r., a więc zaledwie trzy miesiące przed wkroczeniem do Szczecina Armii Czerwonej. Po włączeniu miasta w granice Polski działalność browaru Borisch Brauerei została przywrócona. Obecnie funkcjonuje tutaj browar Bosman.

 

Anna Lew-Machniak

 

Powrót ZOBACZ NA OSI CZASU
drukuj wyślij facebook
SPLENDOR DAWNEGO SZCZECINA. KUBEŁEK DO CHŁODZENIA SZAMPANA ZE ZBIORÓW MUZEUM NARODOWEGO W SZCZECINIE
PIERWSZY SEKRETARZ POTAJEMNIE NAGRANY. Wizyta Edwarda Gierka w Szczecinie w 1971 r.
IKONA SZCZECINA. MOZAIKA Z ZAKŁADU ODZIEŻOWEGO „ODRA” W MUZEUM NARODOWym W SZCZECINIE
MAKSYMILIAN GOLISZ. POLSKI AGENT W BERLINIE
SYMBOL „KRWAWIĄCEJ GRANICY”. KAMIEŃ WERSALSKI ZE ZBIORÓW MUZEUM NARODOWEGO w SZCZECINIE
HELIODOR SZTARK. POLSKI KONSUL W NIEMIECKIM SZCZECINIE
POLSKI SYMBOL. HISTORIA GODŁA Z KONSULATU RP W SZCZECINIE Z MUZEUM NARODOWEGO W SZCZECINIE
„Cukier krzepi, ale Wedel jeszcze lepiej”. Blaszana puszka po kakao firmy E. Wedel ze zbiorów Muzeum Miasta Gdyni
Międzynarodowe rozmowy telefoniczne w międzywojennej Polsce, czyli kilka słów o aparacie telefonicznym ze zbiorów Muzeum Miasta Gdyni